Sabahı karşıladın mı hiç
yüreğinde?
Hem de tam gece ve
yıldızlarıyla dost olmuşken
Güneşi doğurdun mu hiç.
Ah o ayın halleri boyunca devam eden yanılsamalar.
Yürek boşlukları,
Avuntular,
ve
sen;
sadece orada duran.
Durdukça,
Sevi takviminden yapraklar
boyu dökülen sayılar,
günler midir sadece?
Yoksa günün isimleri mi?
Doğmamışların kaderi mi senin paylaştığın.
Hadi gel!
Sabah değil, tam da gece yarısı
karşıla yüreğinin güneşini.
Bırak doğsun
kader tepelerinin üzerinde;
Gözyaşlarına pırıltısını
armağan etsin;
İçindeki senleri
büyütmek için doğsun
bu gece.
Sen'ler boyunca da
batmasın bir daha.
16 Ekim 2003/ İzmir
Bu haftasonu çekmeceleri toparlarken 12 yıl öncesine gittim. Henüz Zozi'yle bile çarpışmamış yollarımız. Başına da Kendi Kendime yazmışım. Zaten hep öyle değil mi...Foto: Ocak 2015/ Ören "me standing" by Gonca Van Herpen